De geschiedenis van de gitaar, hoofdstuk 10
De 20e eeuw
De 20e eeuw is ongetwijfeld de belangrijkste in de geschiedenis van de gitaar.
Hiervoor was het altijd een vallen en opstaan geweest, waarbij na een opleving
de gitaar telkens weer terugviel in de rol van populair (als in: gebruikt voor
volkse muziek) instrument. Hierop neer te kijken is echter niet terecht, omdat
het instrument zijn voortbestaan eraan te danken heeft.
De korte carrieres van de 4- en 5-korige gitaar hebben niet voor een bruikbaar
repertoire gezorgd. De toevoeging van de 6e snaar gaf wat meer mogelijkheden,
maar men moest toch wachten op constructieverbeteringen om tot een instru-
ment te komen dat goed repertoire zou aantrekken. Met de ontwikkeling van de
nylonsnaar na 1945 had de wereld er een instrument bij dat de belangrijkste
problemen van daarvoor had overwonnen.
Andres Segovia.
Geboren in Linares, Jaen, op 21 februari 1893, studeerde Andres Segovia muziek in Granada waar hij voor de gitaar koos. Waar Tarrega de gitaartechniek uitbreidde, verfijnde Segovia deze.
De rechterhand techniek is anders: bij Tarrega zien we een nogal sterke draaiing van de pols om de eerste vinger in een rechte positie t.o.v. de snaren te brengen, de meer ontspannen Segovia houding brengt de derde vinger in die positie. Bij het voortbrengen van de toon gebruikt Segovia of alleen de nagel,
of nagel en vingertop, afhankelijk van de muzikale context.
Segovia gaf zijn eerste recital op 14-jarige leeftijd en spoedig daarna volgde een tournee door Spanje en later door Zuid Amerika. Hij debuteerde in 1924 in Parijs en daarna was zijn faam wereldwijd.
Om de gitaar een groot repertoire te geven moedigde hij componisten (vaak nationaal getint) aan voor het instrument te componeren. Voorbeelden van componisten die, vaak in samenwerking met Segovia, voor de gitaar schreven zijn Turina, Moreno-Torroba, Castelnuovo-Tedesco, Villa-Lobos en Ponce. Over het algemeen schreven ze nogal traditioneel, maar Segovia was niet zo gediend van de modernen, omdat zoals hij zei deze "niet voor de gitaar schreven, maar ertegen."
